فوتبالیست جوان تیم ملی اردبیلی بدست آدم ربایان در تهران به قتل رسید.

فوتبالیست جوان  تیم ملی اردبیلی بدست آدم ربایان در تهران به قتل رسید.

کشف جسد فوتبالیست تیم ‌ملی در کهریزک+عکس

جسد هافبک سابق تیم‌ملی در چاهی در محدوده کهریزک کشف شد

.

به گزارش ایسنا، در پانزدهم مردادماه امسال خانواده «امید دربندی»، بازیکن جوانان تیم سایپا با حضور در کلانتری فقدانی فرزندشان را اعلام کردند.

تحقیقات برای یافتن سرنخی از حضور این فرد آغاز شد تا اینکه پس از ساعاتی در تماس تلفنی با خانواده این فرد مشخص شد که افرادی برای آزادی «امید» طلب 100 میلیون تومان پول نقد کردند که با تماس این افراد، تحقیقات وارد مرحله جدیدی شد.

تحقیقات برای یافتن سرنخی از محل نگهداری این فرد آغاز شد تا این که در نوزدهم مردادماه جسد «امید» در چاهی در محدوده کهریزک کشف شد.

در حال حاضر پرونده با توجه به کشف جسد و وقوع جنایت به منظور شناسایی متهم یا متهمان به قتل در اداره دهم شعبه ویژه قتل در حال رسیدگی است و جسد برای تعیین علت‌تامه فوت به پزشکی‌قانونی منتقل شده است.

جزئیات قتل فوتبالیست تیم ملی از زبان پدرش

همشهری آنلاین: افرادی که هافبک سابق سایپا را ربوده و تقاضای پول برای آزادی وی کرده بودند در نهایت او را کشتند و پیکرش را در چاه انداختند

رضا دربندی، پدر بازیکن سابق تیم‌های سایپا و نیروی زمینی می‌گوید از رسانه‌ها می‌خواهد که حادثه‌ رخ داده برای فرزندش را رسانه‌ای کنند تا هرچه سریع‌تر قاتلان فرزندش شناسایی شوند.

پدر امید دربندی بازیکن سابق سایپا و نیروی زمینی درباره‌ قتل پسرش گفت: یک هفته پیش پسرم ساعت 10 به فروشگاه رفت تا خواهرش را به منزل بیاورد. در بین راه سه تن او را می‌دزدند و بعد از یک ساعت با ما تماس گرفتند و گفتند که 100 میلیون تومان به آنها بدهیم چون پسرم دست آنهاست و فردا به شما شماره حسابی می‌دهیم تا با پرداخت پول فرزندم آزاد شود.

وی گفت: فردا صبح به من زنگ زدند و گفتند 10 میلیون تومان پول بریزم تا فرزندم آزاد شود. 10 میلیون تومان را با هر سختی بود جور کردم و به حسابشان ریختم اما پسرم را آزاد نکردند. به من گفتند فردا 100 میلیون تومان بده تا او را آزاد کنیم. به آنها گفتم پس بگذارید حداقل با پسرم صحبت کنم. به یکباره صدای پسرم را شنیدم که داد زد پول را ندهید.

دربندی در ادامه افزود: به آنها گفتم یک نشانی به من بدهید اما آنها این کار را نکردند و به روزهای بعد کشیده شد. به هر حال چندین بار این تماس‌ها تکرار شد و من هر بار می‌گفتم نشانی بدهید که او زنده است، آنها می‌گفتند فردا صدایش را می‌شنوی یا مثلا پس‌فردا می‌گذاریم با او صحبت کنی.

وی اضافه کرد: حتی یک بار به آنها گفتم اگر راست می‌گویید و پسرم زنده است از او بپرسید کت و شلوار عیدش چه رنگی بود. آنها به من گفتند اگر پول را به حسابشان نریزم سر و پای پسرم را می‌برند. به هر حال پلیس، در نهایت جسد فرزندم را در یک چاه سمت امین‌آباد پیدا کرد و آن‌طور که پلیس می‌گفت آنها همان روز اول فرزندم را کشته بودند.

رضا دربندی گفت: به هر حال پلیس به دنبال پرونده‌ آنهاست و آن‌گونه که به من گفته‌اند آدم‌ربایان از «هرات» افغانستان با ما تماس می‌گرفتند.

دربندی در ادامه صحبت‌هایش با اشاره به سوابق فوتبالی فرزندش بیان کرد: در اردبیل که بودیم امید در تیم ملی نونهالان بازی می‌کرد. به خاطرش به تهران آمدیم و در نونهالان پاس و نوجوانان این تیم مشغول بازی شد. در سایپا هم در تیم‌های نوجوانان و جوانانش حضور داشت و الان در نیروی زمینی به خاطر سربازی‌اش بازی می‌کرد.

پدر امید دربندی، مراسم ختم فرزندش را هم اعلام کرد: روز جمعه مسجد امام صادق (ع) بین فلکه اول و دوم صادقیه ساعت 18 تا 19:30 مراسم ترحیم فرزندم برگزار می‌شود

دسته های ارمنی مجری کشتار مردم سلماس و اورومیه( جیلولوق) 1296-97 ش

نسل کشیهای فراموش شده!

فاجعه جیلولوق: در ماه می 1918، هزاران تورک آذربایجان، مخصوصا اهالی شهر اورمیه، خوی و سلماس توسط ارمنی و آسوزیها (جیلوها) نسل کشی شدند.

در این نسل کشی 200 الی 500 هزار آذربایجانی تورک شیعه به قتل رسیدند. تعداد قتل عام شده ها 15% جمعیت آن زمان آذربایجان جنوبی را تشکیل می داد.

جیلولوق فاجیعه‌سی؛ 1918-جی ایلین مارت آییندا، مین‌لرجه آذربایجان تورک لری‌، اؤزل‌لیک‌له اورمیه، خوی و سالماس شهرلرینده یاشایان‌لارین ائرمنی‌لر و جیلولار (آسوری‌لار) طرفیندن سوی‌قیریما معروض قالدیق‌لاری حادیثه.

بو سوی‌قیریم ‌دا 200 - 500 مینه یاخین آذربایجان‌لی شیعه موسلمان اولدورولموش‌دور. قتله یئتیشنلر او زامان‌لار گونئی آذربایجان‌دا یاشایان‌لارین یوزده 15 ین شامیل اولور.

Cilovluq faciəsi; 1918-cı ilın mart ayında, minlərcə Azərbaycan Türkləri, əözəlliklə Urmu, xoy və Salmas şəhərlərində yaşayanların Ermənilər və cilovlar (asurılar) tərfindən soyqırıma mərüz qaldıqları hadisə.

bu soyqırım da 200 - 500 minə yaxın Azərbaycanlı şiə müsəlman öldürülmüşduür. Qətələ yetişənlər o zamanlar güney Azərbaycanda yaşayanların yüzdə 15 yən şamil olur.

سیاستمداران ایران دختران خود را معامله می کنند تا...

سیاستمداران  ایران دختران خود را معامله می کنند تا...

چیزی در مورد ازدواج مصلحتی مردان سیاست شنیده اید ؟
میدونید پسر خمینی داماد امام موسی صدر لبنانی هست، نوه خمینی عروس سیستانی هست تو نجف ، حسن خمینی داماد بجنوردی هست . لاریجانی داماد مطهری هست و مطهری داماد برادر خامنه ای. تاجزاده داماد محتشمی پور هست، محتشمی پور باجناق خاتمی، همسر سید محمد خاتمی خواهر زاده امام موسی صدر هست، محمدرضا خاتمی همسر زهرا اشراقی نوه دختری خمینی هست ، مهاجرانی داماد کدیور هست، کدیور داماد ناطق و پسرهای لاهوتی داماد رفسنجانی هستن ، ری شهری داماد مشکینی هست و ... ؟
حالا خودتان نتیجه بگیرید که قدرت سیاسی در ایران چطور کنترل می شود و با رنگ های سبز و بنفش و سیاه و سفید چطور ملت را سر کار می گذارند تا چهار سال چهار سال پوست اندازی کنند و زمان بخرند.... یاد آن مردی افتادم که در فردای اعلام نتایج ریاسیت جمهوری ایران اسلامی در خیابانهای تهران رقص کمر رفت و متچکریم متچکریم گویان باسن و کمراش را قر داد.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=714785008535763&set=a.132142966799973.24748.132139770133626&type=1

حزب‌الله لبنان را به آتش سوریه می‌کشاند:سعد حریری

سعد حریری: حزب‌الله لبنان را به آتش سوریه می‌کشاند

سعد حریری، از سیاستمداران بانفوذ سنی در لبنان، رهبر حزب الله را به «کشاندن لبنان در جنگ داخلی سوریه» متهم کرد

اظهارات روز شنبه سعد حریری، نخست وزیر سابق لبنان، یک روز پس از انفجار مرگبار اتومبیل در محله شیعه نشین حامیان حزب الله در جنوب بیروت، ایراد می شود.

بسیاری از ناظران می گویند انفجار اخیر در محله شیعه نشین جنوب بیروت، به تلافی حمایت مسلحانه حزب الله از بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه صورت گرفت.

حسن نصرالله، رهبر حزب الله لبنان روز پنجشنبه انگشت اتهام را به سوی افراط گرایان سنی نشانه رفت و گفت اگر انفجار بمب به سوریه ربطی داشته باشد، آماده است تا شمار رزمندگان حزب الله در سوریه را دو برابر کند.

سعد حریری در توئیتر رسمی خود گفت سخنان نصر الله «لبنان را هرچه بیشتر در آتش سوریه فرو می کشد و نباید خون مردم لبنان به این شکل به هدر رود.»

The Drying of Lake Urmia and its Environmental Consequences

۱۳۹۰/۱۲/۰۹

The Drying of Lake Urmia and its Environmental Consequences

The drying of Iran's Lake Urmia and its environmental consequences
Why is this important?
Lake Urmia in the northwestern corner of Iran(West Azerbaijan) is one of the largest permanent hypersaline lakes in the world and the largest lake in the Middle East (1,2,3). It extends as much as 140 km from north to south and is as wide as 85 km east to west during high water periods (4). The lake was declared a Wetland of International Importance by the Ramsar Convention in 1971 and designated a UNESCO Biosphere Reserve in 1976 (5,6). The lake itself is home to a unique brine shrimp species, Artemia Urmiana, and along with the surrounding wetlands and upland habitat, it supports many species of reptiles, amphibians and mammals. Lake Urmia provides very important seasonal habitat for many species of migrating birds. Around 200 species of birds have been documented on and surrounding the lake including pelicans, egrets, ducks, and flamingos (7). The watershed of the lake is an important agricultural region with a population of around 6.4 million people; an estimated 76 million people live within a radius of 500 km (8)
The lake’s surface area has been estimated to have been as large as 6 100 km2 but since 1995 it has generally been declining (9) and was estimated from satellite data to be only 2 366 km2 in August of 2011 (Landsat data). The decline is generally blamed on a combination of drought, increased water diversion for irrigated agriculture within the lake’s watershed and mismanagement (2,9,10,1). In addition, a causeway has been built across the lake with only a 1 500 m gap for water to move between the northern and southern halves of the lake (9). It has been suggested that this has decreased circulation within the lake and altered the pattern of water chemistry; however evidence suggests that the impact of the causeway on the uniformity of water chemistry in the lake has been minimal (11,9,10,12). The unfolding ecological disaster threatens to leave much of the lake bed a salt-covered wasteland. Scientists have warned that continued decline would lead to increased salinity, collapse of the lake’s food chain and ecosystem, loss of wetland habitat, wind blown “saltstorms,” alteration of local climate and serious negative impacts on local agriculture and livelihoods as well as regional health (10,9,1,13).
Thousands of protesters took to the streets in the cities of Tabriz and Urmia in late August and early September 2011 saying that authorities have done too little to save the lake (14,15,16). Those around the lake fear a fate similar to that of the population surrounding the nearby Aral Sea, which has dried up over the past several decades. Disappearance of the Aral Sea has been an environmental disaster affecting people throughout the region with windblown salt-storms. The population surrounding Lake Urmia is much denser putting more people at risk of impact.
A Unique Lake
Lake Urmia is an endorheic or terminal lake meaning that water leaves the lake only by evaporation. As is generally the case, this leads to a saltwater body and in the case of Lake Urmia, salinity is quite high. The lake has dramatically decreased in volume over the past decade-and-a-half, further concentrating salts in the lake, raising salinity to more than 300 g/L (9) or 8 times as salty as typical seawater. Aquatic biodiversity is limited by the lake's salinity and Lake Urmia does not support any fish or mollusk species and no plants other than phytoplankton within the lake (17,18,19,12). Wetlands surrounding the lake support a variety of salt tolerant plant species (19). There is significant phytoplankton growth, with reports of some dense algae blooms occurring during years with low salinity (9). The most significant aquatic biota in the lake is a brine shrimp species, Artemia Urmiana. This macro-zooplankton species is the key link in the lake's food chain, consuming algae and in turn being consumed by several bird species including the Lake's migratory flamingo population (19). The diverse bird population of Lake Urmia and its associated wetlands was documented in a series of surveys in the 1970s which recorded an impressive list of species (7).
A Rapid Decline

Satellite altimeter data measured the lake's level in 1995 to be at its highest level of any time in the past 40 years (Figure 1) (21,4). This is in agreement with Hassanzadeh and others (2011) who state a measured water level of roughly 1 278 m above sea level for the same time. Both measures show a steady decline from that year forward with the most recent satellite altimeter data indicating a drop of approximately 7 metres between 1995 and 2011 (21). 
Because the lake is relatively shallow, this decline in water level translates to an equally dramatic decline in surface area (Figures 2 & 3). Satellite imagery extending back to the early 1960s shows the lake's area to have been somewhat smaller in 1963, growing to almost 6 000 km² in 1969, and then remaining generally stable from the late 1960s to the mid-1990s. Since peaking in the mid-1990s, surface area has generally declined quite rapidly despite regular seasonal variation and a brief expansion during a wet period in the early 2000s.
Variability of the lake prior to the early 1960s does not appear to have been widely studied, however, a generalized plot of lake levels dating back to the early 1900s shows only one brief period in 1937 where the lake declined to below 1 273 m above sea level, and then for less than one year (Figure 1) (10). The recent decline reached 1 273 m above sea level in 2008 and, based on satellite images of surface area, the trend has continued through seasonal ups and downs to where current water levels appear to be approaching 1.5 metres lower than at any time in over 100 years (21,22). 

Causes of the Decline
Because Lake Urmia is a terminal lake with no significant water outflow the only way water leaves the lake is by evaporation. Therefore, if the lake Declines it is either by increased evaporation or a decrease in water coming into the system. The Zarrineh Rood River is the largest of the thirteen main rivers discharging into Lake Urmia which are the source of the majority of the Lake’s water budget (18,9). Additional input comes from rainfall directly over the lake, floodwater from the immediate watershed and a very small fraction from groundwater flow (9,18).

A study modeling the relative influence of various factors on the decline of Lake Urmia found that 65 per cent of the decline was from changes in inflow caused by climate change and diversion of surface water for upstream use, with the remaining balance due to construction of dams (25%) and decreased precipitation over the lake itself (10%) (2). Several other studies also suggest that this diversion of water has been the one of the most, if not the most, significant cause of Lake Urmia’s decline with other contributing causes being reduced precipitation, warmer temperatures and groundwater abstraction (9,23,13,24). 
The average annual rainfall within the basin from 1967 to 2006 was 235 mm, with variation between about 440 mm in 1968 to less than 150 mm in 2000 (2). Annual rainfall was 40 mm less on average in the basin for the last decade of that period (1997-2006) than it had been for the first 30 years (1967-1996) (2). The arid to semi-arid climate of the basin means that agriculture is largely dependent on irrigation. The decrease in precipitation along with declining groundwater levels in this area (25,1) and a growing population of 6.5 million people within the watershed (8) will likely exert increasing pressure to continue diverting streamflow within the basin before it reaches Lake Urmia.
Serious Impacts

Reduced water volume in the lake has already concentrated the existing salts to 300 g/L or higher in many locations. Sodium chloride concentrations much over 320 g/L are believed to be fatal to the lake's brine shrimp. Optimal conditions for Artemia Urmiana appear to be at salt concentrations well under 200 g/L and as salinity rises much above this level, there is a measured negative impact on growth rate, reproduction and mortality (27,19,26). Based on in situ observations of the brine shrimp populations under varying salinities in Lake Urmia, it has been suggested that a concentration of 240 g/L or less would be required to sustain a viable population (19). 
The lake’s brine shrimp are the sole link between the primary production of the lake’s algae and the diverse migratory bird population which feeds on these shrimp (19,1,27). Because the brine shrimp occupy this crucial link in the ecosystem their demise would translate into the likely loss of many of Lake Urmia’s migratory bird populations and affect the entire ecosystem’s sustainability (19,10). Any current or future tourist trade focused on these bird populations would likely also decline dramatically.
As lake levels decline, the exposed lakebed is left with a covering of salts, primarily sodium chloride, making a great salty desert on much of the 400 km2 of lost surface area (Figure 5) (10). These salt flats will not support agriculture and inhibit growth of most natural vegetation. The salts are also susceptible to blowing and will likely create “salt-storms” like the ones that have resulted from the drying of the Aral Sea, located 1 200 km to the northeast of Lake Urmia (10). Blowing salts from the Aral Sea have been linked to vegetation-mortality in some cases or, more frequently, reduced vegetation growth, reduced crop yields, ill effects on wild and domestic animals, respiratory illness, eye problems, and throat and esophageal cancer (28). Based on the experience of the Aral Sea salt storms, it is likely that many of the tens of millions of people who live within a few hundred kilometres of the lake will be close enough to experience the impact of these salt storms (28).
Increasing water demand and decreasing water supply
Agriculture surrounding the lake relies on irrigation with groundwater and surface water supplies, which are also being pressured by increasing demand for domestic supply (2). There is considerable evidence that groundwater resources are already being exploited at rates faster than aquifer recharge in the area of the Lake Urmia watershed (25,1). Surface water flows are being diverted for use at rates which do not allow adequate inflow to Lake Urmia to maintain the lake’s current level (2,9,23,13). Water use within the Lake Urmia basin at current rates is unsustainable without loss of the lake, and the consequent environmental damage as well as damage to the surrounding population and agriculture. In very simple terms, Lake Urmia needs more water coming in – either from inside or from outside the basin - to avoid an environmental tragedy.
Possible Actions

  
















The two principal approaches to the problem are to adjust water allocation within the basin to allow an adequate environmental flow for sustaining Lake Urmia and/or to import water from outside the basin which would increase water levels and dilute salinity within the lake. 
Reducing the amount of water diverted for agriculture, domestic and industrial use, or at least curtailing the growth in these water uses, may help stop or slow the decline of Lake Urmia (2). Abbaspour and Nazaridoust (2007) have produced an estimate of inflow required to maintain the lake. They estimate that an annual volume of 3085 million cubic metres would be the ecological water requirement of Lake Urmia which would “keep the ecological functions of the lake sustainable” and allow the survival of a viable Artemia Urmiana population. Another study estimates the needed maintenance volume to be in the same range, at between 2,600 and 4,200 million cubic metres per year, but also points out that larger inflow would be required to accelerate the recovery during an initial period of several years (10). The problem with this solution is the heavy reliance of the region’s agriculture on surface flow for irrigation water. Some water could be saved through increased efficiencies and improved management (2). However, with a growing population, continuing dam and irrigation development and especially if recent trends in rainfall and temperature continue, this will likely prove to be unpopular, impractical and - on its own – an inadequate solution (10,2).
The other widely suggested solution is to divert water from elsewhere to make up for the lost water volume no longer reaching the lake. A few possible sources have been put forward including the Zab River (9), the Aras River and the Caspian Sea. Inter-basin transfer of water may be the solution which holds the most promise of rescuing Lake Urmia, due to the large volume of water that would be needed. In the case of the Caspian Sea however, the distance of the proposed transfer route is around 300 km and the cost has been estimated at around US$ 4 to 5.5 billion (10). In addition, the timeframe for completing such a project has been estimated to be around 5 years and even the most aggressive rates of transfer would take an additional year to restore lake level to what it was in 2003 (10). Finally, transfer from the Caspian Sea would require negotiated agreements with the other countries which border the sea. So far talks have been unsuccessful in reaching an accord (29). While transfers from other river basins in the region could be less time consuming and expensive the total volume of water available would be limited, and by some accounts would be inadequate (10). The relatively smaller potential volume would also mean a greater possibility that transfers could impact the source basins negatively. The Zab River Basin is located in Turkey and Iraq and would require cooperation of those two countries. The Aras River Basin is split roughly in half between Iran and Azerbaijan. News reports suggest that talks have been initiated between the two countries regarding the use of Aras water for transfer to Lake Urmia (30).
Another strategy for bringing additional water into the basin is cloud seeding – attempting to increase precipitation by dispersing substances into clouds (Golabian 2011). Some projects are “under study and operation” (2), however cloud seeding in general is controversial and its impact limited (31,32) making this a partial and uncertain solution at best.
Main findings and implications
Lake Urmia’s water level has rapidly declined since the mid-1990s after having remained relatively stable over the 30 prior years. Construction of dams and diversion of surface water for agriculture, along with reduced precipitation and warmer temperatures over the basin, and to a lesser extent reduced inflow of groundwater are generally accepted as the causes (9,2,13). Reduced water volume concentrates the salts in the lake making it too saline for the brine shrimp which – being near the bottom of the simple food chain - support the very diverse bird population for which the lake provides important habitat. The surrounding brackish wetlands with a productive and diverse plant population will also dry up under current trends and conditions. As the lake retreats from its original shoreline it leaves a layer of salt – primarily sodium chloride – which leaves the land unusable for agriculture and threatens to unleash damaging storms of wind-blown salt on the surrounding area. The lake’s increasing salinity has reached near saturation at over 300 g/L and threatens to decimate the lake’s brine shrimp population which is a key link in the ecology of the lake and surrounding wetlands. While effective integrated water management is called for by many, there are no easy answers. Water conservation within the basin might provide some relief. However, finding the volume of water needed to restore the lake, without going outside the watershed, would probably require allocating water away from important areas of irrigated agriculture. Water transfer from the Caspian Sea would be very expensive and time consuming and may come too late to avert damage to the ecosystem by the historically low water levels and high salinity that are already occurring. Diverting water from neighboring watersheds would be less costly and time consuming but also has some serious challenges. A comprehensive integrated water management plan would take all elements of the basin’s water budget into account, balancing demands for irrigation, ecosystem preservation, social and human impact and water quality as well as operating within the national and regional political realities.
Prepared at UNEP-GRID Sioux Falls by Bruce Pengra with the invaluable input of Vahid Garousi PhD, PEng.- University of Calgary, Aref Seyyed Najafi, PhD-University of Calgary and Azar Samadi-Energy Consultant, Calgary Canada
References:
1. Zarghami, M. (2011). Effective watershed management; Case study of Urmia Lake, Iran. Lake and Reservoir Management, 27(1), 87-94. doi: 10.1080/07438141.2010.541327.
2. Hassanzadeh, E., Zarghami, M., Hassanzadeh, Y. (2011). Determining the Main Factors in Declining the Urmia Lake Level by Using System Dynamics Modeling. Water Resources Management, 26(1), 129-145. doi: 10.1007/s11269-011-9909-8.
3. Karbassi, A., Bidhendi, G., Pejman, A., Bidhendi, M. (2010). Environmental impacts of desalination on the ecology of Lake Urmia. Journal of Great Lakes Research, 36(3), 419-424. doi: 10.1016/j.jglr.2010.06.004. 
4. Jalili, S., Kirchner, I., Livingstone, D., Morid, S. (2011). The influence of large-scale atmospheric circulation weather types on variations in the water level of Lake Urmia, Iran. [10.1002/joc.2422]. International Journal of Climatology, n/a-n/a.
5. Ramsar (no date). Ramsar Site List. Accessed 24 January 24, 2012 at:
http://www.unesco.org/mabdb/br/brdir/directory/biores.asp?mode=gen&code=IRA+07.
6. UNESCO (no date). UNESCO-MAB Biosphere Reserves Directory. 24 January 24, 2012 at:
http://www.unesco.org/mabdb/br/brdir/directory/biores.asp?mode=gen&code=IRA+07.
7. Scott, D. (2001). The Birds of Lake Orumiyeh and Adjacent Wetlands, Islamic Republic of Iran – Results of Surveys carried out by the Ornithology Unit of the Department of the Environment in the 1970s. Accessed 24 January 2012 at:
http://www.wetlands.org/reports/ris/2IR003_Annex.pdf.
8. SEDAC (2010). Gridded Population of the World: Future Estimates. Socioeconomic Data and Applications Center (SEDAC); collaboration with CIESIN, UN-FAO, CIAT. Accessed December 14, 2011 at: http://sedac.ciesin.columbia.edu/gpw.
9. Eimanifar, A. and Mohebbi, F. (2007). Urmia Lake (Northwest Iran): a brief review. Saline Systems, 3, 5. doi: 10.1186/1746-1448-3-5.
10. Golabian, H. (2010). Urumia Lake: Hydro-Ecological Stabilization and Permanence Macro-engineering Seawater in Unique Environments (pp. 365-397). Berlin: Springer-Verlag. doi: 10.1007/978-3-642-14779-1_18.
11. Zeinoddini, M., Tofighi, M. , Vafaee, F. (2009). Evaluation of dike-type causeway impacts on the flow and salinity regimes in Urmia Lake, Iran. Journal of Great Lakes Research, 35(1), 13-22. doi: 10.1016/j.jglr.2008.08.001.
12. Alipour, S. (2006). Hydrogeochemistry of seasonal variation of Urmia Salt Lake, Iran. Saline Systems, 2, 9. doi: 10.1186/1746-1448-2-9.
13. Hoseinpour, M., Fakheri Fard, A., Naghili, R. (2010). Death Of Urmia Lake, a Silent Disaster Investigating Causes, Results and Solutions of Urmia Lake drying. Paper presented at the 1st International Applied Geological Congress, Department of Geology, Islamic Azad University, Islamic Azad University - Mashad Branch, Iran.
14. Dehghan, S. (2011). “Iranian greens fear disaster as Lake Orumieh shrinks,” The Guardian 5 September 2011. Accessed February 8, 2012
at: http://www.guardian.co.uk/world/2011/sep/05/iran-greens-lake-orumieh-shrinks
15. Mackey, R. (2011). “Protests in Iran Over Disappearing Lake,” The Lede / NYTimes 30 August 2011. Accessed February 8, 2012 at:
http://thelede.blogs.nytimes.com/2011/08/30/protests-in-iran-over-disappearing-lake/.
16. Euronews (2011). “Dozens arrested in Iran over lake protest” 11 August 2011. Accessed February 8, 2012 at:
http://www.euronews.net/2011/08/29/dozens-arrested-in-iran-over-lake-protest/.
17. Ramsar (1997). Ramsar Information Sheet – Lake Oroomiyeh. Accessed 24 January 2012 at:
http://www.wetlands.org/reports/ris/2IR003en.pdf.
18. Ghaheri, M., Baghal-Vayjooee, M., Naziri, J. (1999). Lake Urmia, Iran: A summary review. International Journal of Salt Lake Research, 8, 19-22.
19. Abbaspour, M. and Nazaridoust, A. (2007). Determination of environmental water requirements of Lake Urmia, Iran: an ecological approach. International Journal of Environmental Studies, 64(2), 161-169. doi: 10.1080/00207230701238416.
20. Asri, Y. and Ghorbanli., M. (1997). The halophilous vegetation of the Orumieh lake salt marshes, NW. Iran. Plant Ecology, 132, 155-170.
21. PECAD (no date). USDA/FAS/OGA and NASA Global Agriculture Monitoring (GLAM) Project. Lake and reservoir surface height variations
from the USDA’s Global Reservoir and Lake (GRLM) web site at: http://www.pecad.fas.usda.gov/cropexplorer/global_reservoir/. Altimetric lake level time-series variations from the Topex/Poseidon, Jason-1, Jason-2/OSTM, and Geosat Follow-On (GFO) missions.
22. MODIS (no date). MODIS Satellite Data acquired from NASA Lance MODIS website at: http://lance-modis.eosdis.nasa.gov/cgibin/ imagery/realtime.cgi
23. Reveshty, M. and Maruyama, Y. (2010). Study of Uremia Lake Level Fluctuations and Predict Probable Changes Using Multi-Temporal Satellite Images and Ground Truth Data Period (1976-2010). Paper presented at the Map Asia 2010 and ISG 2010, Kuala Lumpur, Malaysia.
24. Ahmadi, R., Mohebbi, F., Hagigi, P., Esmailly, L., Salmanzadeh, R. (2011). Macro-invertebrates in the Wetlands ofthe Zarrineh estuary at the south of Urmia Lake. International Journal of Environmental Restoration, 5(4), 1047-1051.
25. Wada, Y., van Beek, L., van Kempen, C., Reckman, J., Vasak, S., Bierkens, M. (2010). Global depletion of groundwater resources. Geophysical Research Letters, 37(20). doi: 10.1029/2010gl044571.
26. Agh, N., van Stappen, G., Bossier, P., Sepehri, H., Lotfi, V., Razavi Rouhani, S., Sorgeloos, P. (2008). Effects of Salinity on Survival, Growth, Reproductive and Life Span Characteristics of Artemia Populations from Urmia Lake and Neighboring Lagoons. Pakistan Journal of Biological Sciences, 11(2), 164-172.
27. Dahesht Esmaeili, L., Negarestan, H., Eimanifar, A., Mohebbi, F., Ahmadi, R. (2010). The fluctuations of physicochemical factors and phytoplankton populations of Urmia Lake, Iran. Iranian Journal of Fisheries Sciences, 9(3), 368-381.
28. Micklin, P. (2007). The Aral Sea Disaster. Annual Review of Earth and Planetary Sciences, 35(1), 47-72. doi: 10.1146/annurev.earth.35.031306.140120.
29. Āqāyī, B. (2003). The law & politics of the Caspian Sea in the twenty-first century: the positions and views of Russia, Kazakhstan, Azerbaijan, Turkmenistan, with special reference to Iran. Bethesda, Md, Ibex Publishers.
30. Djafarov, T. (2011). “Water transfer of Araz River to Lake Urmia is discussed between Iran and Azerbaijan” Trend News Agency 26 December 2011. Accessed February 8, 2012 at: http://pda.trend.az/en/1973742.html.
31. Morrison, A., Siems, S., Manton, M., Nazarov, A. (2009). On the Analysis of a Cloud Seeding Dataset over Tasmania. Journal of Applied
Meteorology and Climatology, 48(6), 1267-1280. doi: 10.1175/2008jamc2068.1.
32. Levin, Z., Halfon, N., Alpert, P. (2010). Reassessment of rain enhancement experiments and operations in Israel including synoptic considerations. Atmospheric Research, 97(4), 513-525. doi: 10.1016/j.atmosres.2010.06.011.

فرزندان آزربایجان که در زندانهای دژخیمان فارس هستند

فرزندان آزربایجان که در زندانهای دژخیمان فارس هستند

07.08.2013

ه گزارش گوناز تی وی، افراد زیر به عنوان فعالین مدنی آذربایجانی (اعم از فعالین سیاسی، کارگری و عقیدتی) به دلیل تلاش برای احقاق حقوق  ملت آذربایجان جنوبی در زندان های رژیم ایران به سر می برند و تحت فشارهای روانی و جسمانی دژخیمان رژیم ایران قرار دارند: مهدی کوخیان، مهدی حمیدی شفیق، یونس آقایان، عبادالله قاسم زاده، بخش علی محمدی، سهندعلی محمدی، سعید متین پور، شهرام رادمهر، محمود فضلی، آیت(یوروش)مهرعلی بیگلو، بهبود قلی زاده، لطیف حسنی، حسن ارک، وحید شیخ بیگلو، عزیز پورولی، عبدالله صدوقی، شاهرخ زمانی، بهرام آخونی، ناصر کاظم پور، مجید سفیدانی، آرش محمدی، حامد ملک آبادی، محمد جراحی، علی جباری

سه شنبه 15 مرداد ماه عبداله صدوقی (گونتای) فعال مدنی آذربایجانی که در زندان مرکزی تبریز به سر می برد، بدنبال اعتصاب غذای عزیز پورولی ، محمود فضلی، شهرام رادمهر، آیت مهرعلی بیگلو، لطیف حسنی و بهبود قلیزاده دست به اعتصاب غذا زد. حمایت از فعالین مدنی اعتصاب کننده پیشتر با ارسال نامه ای به رئیس قوه قضائیه ایران که به امضای 1700 تن از فعالین مدنی رسیده بود، پیام حمایتی سعید متین پور از زندان اوین و برگزاری میتینگ های اعتراضی در کشورهای اروپایی صورت گرفته بود.

حسن رحیمی، فعال مدنی و حقوق بشر آذربایجان، سه شنبه 15 مرداد ماه در دفتر کار خود از سوی ماموران امنیتی شهرستان کرج بازداشت شد.

به گزارش گوناز تی وی، شنبه 12 مرداد ماه، عزیز پورولی از فعالین مدنی آذربایجانی که در زندان مرکزی تبریز به سر می برد، در حمایت از اعتصاب غذای 5 تن از فعالین مدنی دست به اعتصاب غذا زد. مسئولین حراست زندان مرکزی تبریز در واکنش به این اقدام وی، پس از تراشیدن سر و با آزار و اذیت فراوان جسمی، عزیز پورولی را به بند ویژه این زندان تبریز منتقل نموده اند.

ایلقار موذن زاده فعال مدنی آذربایجانی چهارشنبه 9 مرداد ماه  به قید وثیقه 150 میلیون تومانی از زندانی مرکزی تبریز آزاد شد. وی به دلیل فعالیت های مدنی خود با اتهام واهی فعالیت تبلیغی علیه نظام و تبانی برای برهم زدن امنیت ملی به 27 ماه حبس تعزیری محکوم گردیده است.

شنبه 12 مردادماه، دادگاه رسیدگی به اتهامات رامین رضایی، یدالله دشتی و علی هدایتی از فعالین مدنی ساکن تیکان تپه(تکاب) در دادگاه انقلاب مهاباد(آذربایجان غربی) و به ریاست قاضی موحدی نیا، تشکیل شد. اتهام یدالله دشتی تبلیغ علیه نظام و عضویت در گروهای غیرقانونی و اتهام رامین رضایی و علی هدایتی نیز تبلیغ علیه نظام عنوان شده است.

 دادگاه ۴ تن از فعالین ملی – مدنی آذربایجانی  به اسامی جهانبخش سلطانزاده، بهنام باقری، حسین ولیزاده و واحید علیزاده یکشنبه 6 مرداد ماه در ماکو برگزار شد. اتهام این 4 تن، تبلیغ علیه نظام عنوان شده است.

در نوزدهمین روز از اعتصاب غذای 5 تن از فعالین مدنی آذربایجانی به اسامی لطیف حسنی، آیت مهرعلی بیگلو، محمود فضلی، بهبود قلی زاده و شهرام رادمهر خانواده های ایشان موفق به ملاقات کابینی با این 5 نفر شدند. به گفته خانواده های ایشان، این فعالین ملی هریک بیش از 10 کیلوگرم کاهش وزن داشته اند و در شرایط جسمی بسیار نامناسبی قرار دارند.

دوشنبه هفتم تیرماه سعید متین پور پس از مدت ها موفق به بهره مندی از ملاقات حضوری شد.

سهند معالی و برادرش سعید طی روزهای گذشته بارها از سوی ماموران امنیتی شهرستان سراب مورد تهدید و آزار و اذیت قرار گرفته اند. سهند معالی پس از دو روز بازداشت در اداره حفاطت اطلاعات نیروی انتظامی شهرستان سراب با اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام تفهیم اتهام شده است.

سه تن از طرفداران تیم فوتبال تراکتور، پیش از ورود به استادیوم آزادی در جریان بازی  با پرسپولیس در روز چهارشنبه 2 مرداد از سوی ماموران امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند. گفته می شود دلیل این امر به همراه داشتن بنری به زبان ترکی حاوی شعارهای ملی بوده است.

 علی جباری، فعال ملی- مدنی آزربایجان پس از بازداشت و انتقال به زندان مرکزی تبریز، با آزار و اذیت جسمانی از سوی مسئولین زندان مرکزی تبریز روبه رو گشته و پس از ضرب و شتم توسط ایشان به بند 3 کارگاهی منتقل شده است.

ایلقار موذن زاده و  محمد رشیدی از سوی قاضی باقرپور رئیس شعبه سوم دادگاه انقلاب تبریز در مجموع به 31 ماه حبس تعزیری محکوم شدند؛ بر اساس حکم صادره، ایلقار موذن زاده به 27 ماه و محمد رشیدی به 4 ماه حبس تعزیری محکوم شده اند.

ماموران امنیتی خیاو(مشگین شهر) چهارشنبه دوم مرداد مرداد ماه با مراجعه به منزل شخصی منصور و سیامک سیفی از فعالین مدنی آذربایجانی، قصد بازداشت ایشان را داشته اند که به دلیل عدم حضور ایشان در منزل موفق به بازداشت ایشان نشده اند. 

بهرام آخونی و ناصر کاظم پور دو تن از فعالین مدنی آذربایجانی، پس از حدود 40 روز بازداشت در اداره اظلاعات تبریز به زندان مرکزی این شهر منتقل شدند.

در دوازدهمین روز از اعتصاب غذای 5 تن از فعالین مدنی آذربایجانی (که از 22 تیرماه در اعتصاب غذا به سر می برند)، ایشان به قرنطینه اندرزگاه شماره 9 اوین منتقل شده و پس از دو روز به زندان رجایی شهر کرج منتقل شدند. در روز اول انتقال به تهران، هیچ کدام از زندان های استان تهران اعتصاب کنندگان را نپذیرفته بودند.

استاد حسن دمیرچی به اتهام تبلیغ علیه نظام به 6 ماه حبس تعزیری محکوم شد. حمید باقر پور،رییس شعبه سوم دادگاه انقلاب تبریز،مستنداتی همچون شرکت در جلسات قومی در داخل و خارج کشور،جمع آوری کمکهای مردمی بدون اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح،برگزاری کلاس آموزش موسیقی بون داشتن مجوز و تدریس به صورت مخفیانه،ارتباط با عناصر قومی تجزیه طلب داخل و خارج از کشور، دیدار دسته جمعی با زندانیان آزاد شده ی قومی با هدف تمجید از فعایت آنها در راستای افکار تجزیه طلبی رامبنای صدور حکم خود عنوان کرده است.
مهدی حمیدی شفیق فعال ملی – مدنی دربند آذربایجانی ۳۱ تیر ۹۲ از زندان مرکزی تبریز به بازداشتگاه اداره اطلاعات تبریز منتقل شد.

یک‌شنبه ۳۰ تیر ۹۲  آرش محمدی فعال دانش‌جویی آذربایجانی طی حکمی از سوی شعبه سوم دادگاه انقلاب تبریز به تحمل ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد. اتهام وی تبلیغ علیه نظام می باشد.
علی جباری  فعال فرهنگی  آذربایجانی، شنبه  ۲۹ تیر جهت گذراندن باقیمانده دوران محکومیت خود به زندان مرکزی تبریز منتقل شد.

  سعید متین‌پور از زندانیان سیاسی بند 350 اوین که روز چهارشنبه 26 تیرماه 92 به سلول‌های انفرادی بند 240 منتقل شده بود، شنبه 29 تیرماه به بند 350 بازگشت.

مهدی کوخیان، فعال ملی مدنی آذربایجانی 23 تیر ماه به یک سال حبس تعزیری محکوم شد.  این فعال مدنی که پس از بازداشت در دی ماه سال گذشته به اتهام واهی تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس تعزیری محکوم شده بود، بار دیگر به دلیل اتهام مشابه با یک سال حبس تعزیری محکوم گشت. 

یدالله (ائلمان) دشتی، علی هدایتی و رامین رضایی از فعالین ملی – مدنی آذربایجانی ساکن تیکان تپه (تکاب)  در پی احضاریه دادگاه انقلاب مهاباد، باید در اواسط مرداد ماه در دادگاه انقلاب مهاباد حاضرشوند.
به گزارش گوناز تی وی، 5 تن از فعالین ملی-مدنی آذربایجانی به اسامی بهبود قلیزاده، شهرام رادمهر، آیت مهرعلی بیگلو، محمود فضلی و لطیف حسنی از 22 تیرماه در زندان مرکزی تبریز دست به اعتصاب غذا زدند. در پنجمین روز از اعتصاب غذای این فعالان، حال 4 تن از ایشان وخیم گزارش شده است. علت این امر عدم برخورداری از سلامت جسمانی مناسب به دلیل فشارهای ناشی از دوران حبس و برخی بیماری های این فعالین پیش از بازداشت بوده است.

23 تیرماه حکم صادره بر علیه سه تن از فعالین آذربایجانی به اسامی وحید فائزپور(کیاکسار)، محرم خوشا و محمد رزاقی از سوی دادگاه انقلاب خوی تایید شد. این سه تن مردادماه سال گذشته به اتهام اخلال در نظم عمومی به 6 ماه حبس محکوم شده بودند.

گوناز تی وی